ٹھنڈیاں ہواواں میرے شہر دیاں
گڈی لہور ٹیشن توں ہن تیکر 461 کلو میٹر یعنی 286.5 میل دا سفر نو گھنٹیاں وچ مکمل کر کے جیہڑے ٹیشن تے پہنچ کے رکنی سی اوہ ٹیشن میری جنم بھومی، اوہ شہر جتھے میں جمیا پلیا تے اپنی تعلیم حاصل کیتی احمد پور شرقیہ دا ٹیشن ”ڈیرہ نواب صاحب“ اے۔اک گل میں تہانوں ہور دساں جے کدی تسیں احمد پور شرقیہ ریل گڈی تے آؤ تے تسیں ٹکٹ ڈیرہ نواب صاحب دی کہہ کے لینانہیں تے احمد پور شرقیہ شیر دی ٹکٹ پورے ٹکٹ گھر وچوں ٹکٹ والے نوں نہیں لبھنی۔اپنے شہر دیاں ٹھنڈیاں ہواواں مینوں دوروں ای آن لگ پئیاں سن۔ اک عجیب جہی خشبو آرہی سی۔ اینج لگداپیاء سی جیویں مینوں میرے شہر دی دھرتی دی مٹی نے اپنی محبت بھریاں بانہواں وچ لے کے آؤ جی آکھنا اے۔ایتھے ساڈے کراچی دے سفر وچ آرام کرنا شامل سی۔ آرام کرنا تے اک بہانا سی۔ اصل گل تے اے سی کی اپنے شہر وچ پھر کے اپنے بچپن، جوانی دے دن تے طالب علمی دے دن یاد کرناسی۔ سکول تے کالج دور دے یاراں بیلیاں نوں ملن دا بہانا سی۔ سب تو وڈی گل اے کہ ایتھے روہی دی بکل وچ کھڑا عظیم قلعہ ”قلعہ ڈیراور“ تک جان دا بہانا سی۔میں اپنی گھر والی کولوں ٹئم پچھیا تے اوس نیں اپنا جیبی فون کڈ کے ٹائم ویکھیا پر مینوں نہیں دسیا۔ مینوں کہن لگی ٹائم جو وہی ہویا ہووے پر اے ٹائم تہاڈا اے، اپنے بچپن، اپنی جوانی دے دن یاد کرن دیا ٹائم اے۔تے فیرمیں وی اپنے جیبی فون توں ٹائم ویکھ لیا۔گڈی ساڑھے تن (3:30AM)یا پونے چار وجے ڈیرہ نواب صاحب ٹیشن اپڑی۔ اسیں سارے یعنی میں، میری گھر والی، میری دھی رانی، میرا کزن تے میری پھوپھی گڈی توں اترے،اگلے اک منٹ بعد گڈی اپنی منزل ول ٹر پئی۔ اسین وی گڈی نوں الوداع آکھیا تے اپنے خیر نال اَپڑن تے اللہ دا شکر ادا کیتا تے باقی دے مسافراں لئی خیر نال اَپڑن دی دعاواں کیتیاں۔باقی ٹیشناں وانگ میرے شہر دا ٹیشن ڈیرہ نواب صاحب وی اپنی اک تاریخ رکھدا اے۔ برصغیر دے ایس خطے وچ بنن والا ایہہ پہلا ریلوے ٹیشن سی جنہوں ۶۵۸۱ء اِچ بہاولپور دے نواب نے بنوایا(ٹییشن دے بنن دی تاریخ دا حواہالہ وکی پیڈیااے)۔۵۶۹۱ء دے صدارتی الیکشن دے دوران اپنی الیکشن مہم وچ ایس ٹیشن تے قوم دی ماں محترمہ فاطمہ جناحؒ نے شہر دی عوام نال خطاب وی کیتا سی۔ ٹیشن دی تین(3)گنبد اں والی عمارت دے نال ایتھے اک اجیہا کمرہ وی ہوندا سی جیہدے وچ بہاولپور دے نواب محمد صادق خان عباسی خامس دی ریل گڈی والی شاہی بوگی کھڑی ہوندی سی۔ایس شاہی بوگی نوں سیلون وی آکھیا جاندا سی۔ زمانے دے ستم نال ہن اوہ سیلون تے اوہدے کمرے دی صرف نشانی باقی اے باقی سب اک حادثے وچ ٹٹ بھج گئے۔ ایتھے نواب صاحب دا ڈایرہ ہوندا سی ایس لئی ایس ٹیشن نوں ڈیرہ نواب صاحب دا نام دتا گیا۔جدوں وی قائد اعظم، پاکستان تے نواب محمدصادق خان عباسی دی گل بات ہوے گی تاں ایناں تیناں دا نام اکو واری آنا لازم اے۔کیو ں کہ پاکستان بنن مگروں نواب محمد صادق خان عباسی ای اوہ حکمران سن جنہاں سب توں پہلاں اپنی ریاست بہاولپور دا الحاق پاکستان نال کیتا سی۔ایسے طرحاں جدوں قائداعظم ؒ پاکستان دے پہلے گورنر جنرل دے عہدے دا حلف لین گئے تاں اوہ نواب صاحب دی شاہی سواری تے ای گئے سن جیہڑی نواب محمد صادق خان عباسی ہوراں نے قائد اعظم ؒ ہوراں نوں تحفے اِچ دتی سی۔پاکستان نوں اپنی کرنسی جاری کرن لئی زر ضمانت دی لوڑ پئی تے اوہ وی نواب محمد صادق خان عباسی ہوراں نے دتی۔پاکستان بنن مگروں سرکاری ملازماں دیاں تنخواہواں لئی نواب محمد صادق خان عباسی ہوراں نے اوس دور وچ 7 کروڑ روپیہ دتا۔شاعر مشرق علامہ محمد اقبالؒ وی نواب صاحب ہوراں دے عقیدت مند سن۔ علامہ محمد اقبالؒ نے کسے وی بادشاہ دا قصیدہ نہیں لکھیا۔علامہ اقبال ؒ نے نواب محمد صادق خان عباسی دے والد نواب بہاول خان عباسی چہارم لئی اک بڑا طویل قصیدہ لکھیا۔اوہ قصیدہ اک ادبی رسالے ”مخزن“ اِچ چھپا سی۔حفیظ جالندھری، علامہ محمد اقبال ؒ تے ہور کئی لوگ کئی شاعر تے ادیب جنہاں نوں نواب محمد صادق خان عباسی وظیفہ دیندے سن۔ ایس گل دا ثبوت اوس چھٹی توں ملدا اے جیہڑی علامہ محمد اقبال ہوراں نے نواب صاحب دے پرائیویٹ سیکرٹری میجر شمس نوں 5 مئی 1929 ء نوں لکھی۔ اوہدے وچ اوہناں لکھیا سی کہ تہاڈا بہت شکریہ مینوں ریاست ولوں آؤن والا الاؤنس مل رہیا اے۔نواب محمد صادق خان عباسی ہوراں دا سارا شاہی خاندان پہلوں روہی وچ بنے قلعہ ڈیراور اچ رہندا سی۔بہاولپور شہر بنان مگروں تے اپنی ریاست دی توسیع دے بعد اوہنا وچلے علاقے یعنی احمد پور شرقیہ وچ اپنی رہائش بنائی۔ جتھے اے رہائش بنائی گئی اوس علاقے نوں ڈیرہ نواب صاحب آکھدے نیں۔ایس ڈیرہ دی وجہ توں ایس شہر دے ریلوے ٹیشن دا نام ڈیرہ نواب صاحب اے۔نواب صاحب دی ایس رہائش گاہ نوں صادق گڑھ پیلس وہ آکھیا جاندا اے۔صادق گڑھ پیلس تے کسے زمانے اچ رنگاں دی بہار ہوندی سی۔ ہن اے پیلس اک اجڑے شہر وانگ نظر آؤندا اے۔محل دے باغ وی اجڑ گئے نیں۔ایس محل اچ پاکستان دا پہلا بجلی گھر وی ہوندا سی۔ قیمتی توں قیمتی پتھر تراشن لئی کارخانے توں علاوہ شاہی مسجد، ترکی ہال، اسلحہ خانہ وی ہوندا سی۔ہن اے سب کھنڈراں وانگ نظر آؤندے نیں۔نواب صاحب دی ساری جائیداد تے اے صادق گڑھ پیلس دی ونڈ 23 حصیاں وچ ہوچکی اے۔دس حصے پتراں دے، دس حصے دھیاں دے تے تین حصے نواب صاحب دیاں بیوہ کول نیں۔
اپنے شہر دے ٹیشن تے قدم رکھن مگروں مینوں عجیب جیہی خشی تے ا جیہا مان ہو رہیا سی۔ اے خشی تے اے مان صرف اوہ ہی محسوس کر سکدا اے جیہڑا اپنے شہر نال محبت کردا ہوئے تے اک عرصے بعد اپنے شہر دیاں گلیاں، بازار تے یاراں بیلیاں نوں ملن آیا ہوئے۔اسیں ٹیشن تون باہر نکلے، ٹیشن دے باہر نکلن والے رستے تے بابو (ٹکٹ کلکٹر)
کھڑا سی۔ اوس بابو نوں اسیں اپنیاں ٹکٹاں دتیاں تے ٹیشن توں باہر آگئے۔ ٹیشن توں باہر چنگ چی رکشے کھلوتے سن۔ اک چنگ چی رکشہ نال کرائے دی گل کر کے اسیں اپنے گھر نوں تڑ پئے جیہڑا ساڈا آبائی مکان سی اوتھے میرے ابو جی دے نکے بھرا میرے چاچو اکرم راجہ جنہاں نوں ساڈے گھر اِچڈاکٹر طبیعت والاآکھیاجاندااے کیوں کہ اوہ ہر کم اِ چ بڑے نفاست پسند نیں تے ہر اک شے نال ڈاکٹری لازمی کردے رہندے نیں۔ اوہناں نوں ساڈے آن دی اطلاع مل چکی سی تے اوہ رات دے ایس ویلے سانوں گھر وچ جی آیاں نوں کہن لئی بے تاب سن۔
متراں تے یاراں نال بہاراں
میں چنگے وقت نالوں زیادہ چنگے بیلیاں نوں پسند کردا ہاں کیوں کہ چنگا بیلی چنگا وقت لے آئے گا پر چنگا وقت اک چنگا دوست پیدا نہیں کر سکدا۔اپنے یاراں بیلیاں بارے اک لین ایسی لکھی جاندی اے جنہون سدھا پڑھو یا الٹا پڑھو مطلب اکو ای بندا اے۔”ہے زندگی تو دوست ہیں ”ہن تسیں ایس لین نوں سدھی پڑھو یا الٹی مطلب اکو بنے گا کہ یاراں نال ای زندگی اے تے زندگی نال ای یار نیں۔میں اپنے یاراں بیلیاں نو اکثر کہندا رہندا واں کہ اجکل دنیا اِچ سوہنے شریف تے سچے بیلی لبھنابہت مشکل اے میں تے ایس گل تے حیران ہوندا واں کہ تسیں لوکاں نے مینوں کس طرحاں لبھ لیا۔ایہہ گل سن کے اوہ ہسدے نیں پر مینوں دسدے نہیں۔بہر حال جی ایتھے گل کراں گا اپنی یاراں بیلیاں دی جیہڑے میرے شہر احمد پور شرقیہ وچ وسدے نیں اوہناں نال ملن دی تے اوہنا دا تعارف وی ہو سکیا تے ضرور کراواں گا۔ ایتھے اک گل ہور دس دیاں کہ میرے یاراں بیلیاں وچ جتھے میرے ہم عمر تے ہم جماعت شامل نیں اوتھے کجھ سنیئر تے وڈی عمر دے لوگ وی شامل نیں جیہڑے پہلاں میرے ابو جی ہوراں دے دوست سن تے ہن میرے بزرگ وی نیں تے میرے استاداں اِچ وی شامل ہوندے نیں تے اوہ مینوں اپنے دوستاں وچ شمار کردے نیں ایہہ میرے لئی اعزاز دی گل اے۔ریلوے ٹیشن توں جدوں اسیں گھر آئے تے فجر دی نماز دا ویلا ہو چکیا سی۔ فجر دی نماز پڑھن مگروں اسیں تھوڑی دیر آرام کرن لئی نیندرے دی وادی وچ جان لئی بستریاں وچ جا وڑے۔ساڑھے ست (7:30AM) دے کول اسیں اٹھے تے سب توں پہلاں کم گھر وچ اپنے چاچے دی دھیاں نوں ملتان توں لیا ہوا خالص سوہن حلوہ تحفہ دتا تے فیر شہر دے مشہور ”کالو چنے والے“ دے چنے، ”غلامی حلوہ پوڑی والے“ دیاں حلوہ پوڑیاں تے ”عثمان بریانی والے“ دی بریانی نال بھر پور ناشتہ کیتا۔ناشتہ کرن مگروں میں اپنے بیلیاں نوں ملن واسطے گھروں نکلیا۔ ہن جیہڑے یاراں بیلیاں تے استاداں نال ملاقات جس ترتیب نال کیتی اوسے ترتیب نال اوہناں دے تعارف دے نال اینج اے۔
پروفیسر ڈاکٹر عاصم درانی
پروفیسر عاصم دارنی جیہڑے ادبی دنیا وچ عاصم ثقلین ؔ درانی دے نام نال جانے جاندے نیں۔ میرے بہت اچھے تے سنیئر دوستاں وچ شامل نیں۔ اوہناں کولوں میں براہ راست پڑھیا تے نہیں کیونکہ ساڈا اردو دا پیریڈ پروفیسر مظہر مسعود صاحب کول ہوندا سی پر کالج دور اِچ جدوں بزم ادب دی بنیاد رکھی گئی تے بزم ادب دے وچ شامل ہون لئی جدوں میں پروفیسر عاصم درانی ہوراں نوں انٹرویو دتا تے میں نوں اوہنا نے میرے انٹرویو دے نتیجے وچ بزم ادب دا صدر منتخب کیتا۔ فیر بزم ادب دی ٹیم دے طور تے اوہناں نال ایسا واسطہ رہیا کہ اکثر اردو دے مضمون وچ اوہناں کولوں مدد لیندا سی تے وقت گزرن دے نال نال اوہناں میں نوں اینی عزت دتی کہ مینوں اپنے دوستاں وچ گنن لگ پئے۔ میری پہلی کالمز دی کتاب ”آوارگی“ دا دیباچہ وی اوہنا بڑی محبت نال لکھیا اے۔ عاصم درانی صاحب دی اردو شاعری دا مجموعہ ”کوئی روشنی مرا خواب کر“ تے اردو زبان دی اک ہور کتاب ”ارتباطِ حرف و معنی“ جیہڑی کہ ایم اے تے ایم فل دے طالب علماں لئی بڑی مفید اے چھپ کے آچکی اے۔ سب توں وڈی گل ایہہ کہ ساڈی استانی جی دی وی اک کتاب مصر دے سفر نامیاں دا انتخاب ”اسفارِ مصر“ وی منظر عام تے آچکی اے۔سب توں پہلاں عاصم درانی ہوراں نال ملاقات ہوئی۔ بہت سارایاں گلاں باتاں ہویاں۔ دل کردا سی کہ ایہہ وقت ایتھے ای رک جائے تے اسیں گلاں باتاں کردے رہیئے پر وقت کتھے رکنا اے۔ پروفیسر ڈاکٹر عاصم درانی صاحب کولوں وقت کم ہون پاروں جلدی اجازت لئی تے اگلے بیلی نوں ملن واسطے نکل پیا۔
محمد ساجد درانی قادریؔ
محمد ساجد درانی قادری میرے اوہ سنئیر دوست نیں جنہاں دے میرے ابو جی وی دوست سن۔محمد ساجد درانی اک درویش تے فقیر صفت بندے نیں۔جیہدے نال وہ محبت کردے نیں اوہنوں عشق حقیقی تے عشق مجازی دوواں دا مطلب سمجھا چھڈدے نیں۔ ساجد درانی ہوری بظاہر دنیا دار دسدے نیں پر اندروں اللہ والے وی نیں۔میں اپنے بچپن توں اپنی جوانی تک اوہناں نوں اپنے شہر دے سرکاری کتاب خانے (میونسپل لائبریری) وچ ای ویکھیاکیوں کہ اوہ بطور لائبریرین سرکاری ملازمت کردے سن۔ ساجد دارنی ہوراں نے اپنی زندگی دے 20 ورہیاں توں زیادہ دا عرصہ ایس کتاب خانے نوں دتا۔ ایتھے اوہناں کتاباں نوں اپنیاں بچیاں وانگ رکھیا۔ اوہناں دے دور وچ ایس کتاب خانے وچ بے شمار تاریخی تے مٖفید کتاباں دا اضافہ وی ہویا۔ جدوں میں ساجد درانی صاحب دی رہائش گاہ تے اوہناں نال ملاقات واسطے گیا تے اوہناں کھلیاں بانہواں نال آؤ جی آکھیا ڈھیر ساریاں گلاں باتاں ہویاں۔ ڈھیر ساریاں دعاواں وی اوہناں کولوں لیاں۔ اوہناں کولوں میری پسند دی مٹھی تے ٹھنڈی ٹھار کھیر وی کھان نوں ملی۔ ایتھے وی وقت گھٹ تے مقابلہ سخت والا معاملہ سی۔ ایس لئی جناب ساجد درانی ہوراں کولوں وی اجازت لئی تے اک ہور بیلی نوں ملن لئی ٹر پیا۔
محمد خلیل انجم ؔ
محمد خلیل انجم ؔ ہوری وی میرے سنیئر بیلیاں وچ شمار ہوندے نیں۔خلیل انجم اللہ والے نیں۔ اللہ اللہ کردے نیں تے اللہ اللہ کرواندے نیں۔ میرا اعزاز اے کہ خلیل انجم
ہوری میرے بیلی ہون دے نال نال میرے پیر بھائی وی نیں۔ بڑی پکی شاعری وی کردے نیں۔ معروف شاعردبیرالملک مرحوم نقوی احمد پوری دے شاگرداں وچ ایہناں دا نام گنیا جاندا اے۔بہت عرصہ درس و تدریس نال وابستہ رہے نیں۔اَج کل حج و عمرہ لئی اپنی خدمات ”فوزِ کبیرٹریول ایجنسی“دے نام نال پیش کر رہے نیں۔خلیل انجم ؔ ہوران دیاں شاعری تے نثر دیاں کتاباں چھپ چکیاں نیں جنہاں وچ ”معاملہ دل والا“ ”حال ترے دیوانوں کا“ ”ذوق اعتراف“ شامل نیں۔ دوکتاباں ”مہکے لہجے کا جمال“ تے ”سمند ربولتا ہے“ چھاپے خانے وچ چھپ رہیا نیں۔خلیل انجم ہوراں دے قریبی تے میری توں علاوہ تنویرِسحر، جاوید احمد جاوید، سجاد راکب، پروفیسر حا فظ جمشید احمد جمشید تے پروفیس خالد نذیر دے نام گنے جا سکدے نیں۔خلیل انجم ہوراں نال ملاقات اوہناں دی ٹریول ایجنسی جیہڑی سول ہسپتال احمد پور شرقیہ دے سامنے اے اوتھے ہوئی۔بہت ساری ادبی، دنیاوی تے معرفت دیاں گلاں باتاں ہویاں۔ خلیل انجم ہوراں نے سانوں سوہن حلوے، نمکو تے خالص دودھ پتی نال ساڈی میزبانی کیتی۔
جان محمد چوہان تے شبیر فراز عباسی
جان محمد چوہان تے شبیر فراز عباسی وی میرے بیلیاں وچ شامل نیں ایہناں دونواں نال ملاقات دی تھاں احمد پور شرقیہ دے مین چوک ”چوک منیر شہید“تے متھی گئی۔ میرے اے دونویں بیلی تے میں چوک منیر شہید دے مشہور ”داتا دہی بھلے اینڈ کولڈ کارنر“ تے مل بیٹھے۔جان محمد چوہان ایس شہر دا سوشل ورکر اے۔ اک سماجی خدمت کرن والا بندہ اے۔ جان محمد چوہان نے اپنی سماجی زندگی دا آغاز 2001 ء وچ کیتا۔اوہناں دی سماجی خدمات دے اعتراف اِچ جتھے اوہناں نوں مختلف سوسائیٹیاں ولوں ایوارڈ دتے گئے نیں اوتھے اوہناں دا اعزاز اے کہ اوہ صدارتی ایوارڈ لئی وی نامزد ہو چکے نیں۔ جان محمد چوہان دا قدتے چھوٹا اے پر اوہنے اپنے قد کولوں وی وڈے کم کیتے نیں۔ میں اک دفعہ جان محمد چوہان دے اعزاز وچ اک کالم وی لکھیا سی ”چھوٹے قد کا بڑا آدمی“ جیہڑ ا پاکستان دے مختلف دیہاڑ وار چھپدے اخباراں وچ چھاپے چڑھیاسی۔ تے ہن میری آؤن والی نویں کالمزدی کتاب وچ وی اوہ شامل ہوئے گا۔شبیر فراز عباسی ہوراں نال میرا پہلا تعارف ”الحراء ویلفیئر سوسائٹی“جیہدی بنیاد شہزاد عاطرؔ ہوراں دے وے بھرا مامون الرشید بھٹی تے شبیر فراز عباسی تے شہزاد عاطرؔ ہوراں نے رکھی سے دے پلیٹ فارم تے ہویا سی۔ایس ویلفیئر سوسائٹی نے شہر اِچ مختلف فلاحی تے سماجی خدمات سرانجام دتیاں۔ ایس سوسائٹی دے کارکناں وچ سید ذوالقرنین کاظمی، حاجی محمد اختر، حاجی محمد شاہد افضل، محمد فرید، عبد الرشید جاروی،میرا وڈا بھرا ڈاکٹر آصف اسلم راجہؔ، محمد عارف غوری، مختیار احمد ملک،قاضی محمد عارف انصاری، دلدار احمد لاشاری تے ہور بہت سارے دوست شامل سن۔ شبیر فراز عباسی میرے وڈے بھراواں وانگ اے۔ سماجی تے سیاسی کم کاج کرن پاروں اوہدی وی شہر اِچ اپنی اک پہچان اے۔میں جدوں کالج وچ فرسٹ ایئر دا طالب علم سی اوہدوں میرے گھر دے حالات ایسے سن کہ یا تے میں اپنی پڑھائی پوری کردا یا پڑھائی چھڈ کے کسے کم دھندے لگ جاندا۔ اوس ویلے شبیر فراز عباسی ہوری اک ادارہ”الحراء پبلک سکول“ چلا رہے سن اوتھے مینوں بطور وائس پرنسپل نوکری دتی جتھے میں اپنی پڑھائی وی جاری رکھی تے اپنی نوکری وی۔شبیر فراز عباسی مینوں تنخواہ توں علاوہ وی مالی مدد کردے رہندے سن۔جان محمدچوہان تے شبیر فراز ہوراں نال چنگی گپ شپ لگی تے داتا دہی بھلے والیاں دے دہی بھلے وی کھادے تے تازہ کھویا کھجور ملک شیک وی پیتا۔تے ہن ایہناں دواں بیلیاں کولوں اجازت لین دا وقت سی۔
شیخ نوید
شیخ نوید ساڈے شہر دے پرانے ڈاکیے شیخ خلیل احمد دا وڈا پتر اے۔ میرا کلاس فیلو وی اے۔ جدوں اسیں کالج اِچ پڑھدے ساں تے امتحاناں دے دناں اِچ اسیں سارے بیلی جیدے وچ فیاض شاہ، منیر نذر، خالد ملک، خالد امین سنڈھل سارے مل کے شیخ نوید دے گھر دی بیٹھک وچ بیٹھ کے پڑھدے ساں۔ شیخ نوید سانوں چاء تے پانی دے نال نال روٹی وی کھاواندا سی۔ جان محمد چوہان تے شبیرفراز عباسی ہوراں نوں مل کے نوید شیخ نوں ملن آیا سی۔ گرما گرم چاء پین دا سواد آگیا تے اسیں بہہ کے اوہ زمانہ یاد کیتا جدوں اسیں سارے رل کے پڑھدے ساں تے پڑھائی دے نال نال شرارتاں وی کردے ساں۔ گلاں باتاں ہو ریاں سن کہ جناب شہزاد عاطر ؔ ہوراں دا فون آگیا۔ اوہ رحیم یار خان توں خصوصی ساڈے لئی احمد پور شرقیہ آئے سن تاکہ سانوں قلعہ ڈیراور دی سیر کروان لے جان۔
شہزاد عاطرؔ
شہزاد بھٹی شانی جیہڑے کہ ادبی حلقیاں وچ شہزاد عاطرؔ دے نام نال جانے جاندے نیں۔میرے سنیئر دوست تے ادبی استاد نیں۔احمد پور شرقیہ اِچ جدوں میں بالاں لئی لکھنا شروع کیتا تے اوس ویلے میری ادبی تربیت کرن لئی میری بانہہ شہزاد عاطرؔ ہوراں نے پھڑی۔شہزاد عاطر ہوراں نے بال ادب لئی وی بہت سارا کم کیتا تے شاعری دے میدان وچ وی اپنے آپ نوں منوایا۔روزی روٹی دے چکراں وچ اجکل شہزاد عاطر ہوری رحیم یار خان وس رہے نیں جبکہ اوہناں دا آبائی گھر احمد پور شرقیہ اِچ اے۔رحیم یار خاناِچ شہزاد عاطر ہوراں دا گھرشاعراں تے ادیباں دا گڑھ اے۔رحیم یار خان شہر دے ادبی حلقیاں اِچ جیہڑی رونق نظر آندی اے اوہ ایہناں دے دم خم نال اے۔رحیم یار خان دیاں معروف ادبی شخصیتاں مرشد سعید ناصر، شہباز نیر، رضوان وسیم، باسط اسماعیل باسط، خاور اسد، امین بابر، جاوید خلجی، خالد محمود ذکی، لالہ ناصر،کریم مسعود،قمر بشیر،اجمل فرید،عمیر نجمی،الطاف ملک، پروفیسر شہباز گوہر، پروفیسر مزمل سعدی، مرزا فیصل، راشد اسماعیل،ظہیر عباس تے عبد الرزاق پارس اے سب شہزاد عاطر ہوراں دے گھرآکے اکو تھاں تے مل جاندے نیں۔تحریک نفاذ اردو دے روح رواں جناب عزیز ظفر آزاد ہوراں نے تے شہزادعاطر ہوراں دے گھر نوں ”دانش کدہ“ دا نام وی دتا اے۔میں اپنے آؤن دی اطلاع دو دن پہلاں کر دتی سی تے نال اپنی خاہش دا اظہار وی کیتا سی کہ سانوں روہی دے وچ واقع قلعہ ڈیراوردی سیر کرواؤ۔ شہزاد عاطر ہوری رحیم یار خان توں احمد پور شرقیہ اپنے گھر پہنچ کے ٹیلی فون کر دتا تے میں وی اپنے بیلی شیخ نوید کولوں اجازت لے کے شہزاد عاطر ہوراں نوں ملن چلا گیا۔